Από το 1983 αρθρογραφώ συστηματικά στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και περιοδικό Τύπο, σε θέματα πολιτικής ανάλυσης και πολιτικών κομμάτων, ανάλυσης εκλογικών αποτελεσμάτων και εκλογικής συμπεριφοράς, ερευνών Κοινής Γνώμης και δημοσκοπήσεων, έχοντας δημοσιεύσει συνολικά περισσότερες από 550 πολιτικές και εκλογικές αναλύσεις. Ως εκλογικός αναλυτής έχω καλύψει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις της περιόδου στην Ελλάδα (Βουλευτικές, Ευρωεκλογές, Δημοτικές Νομαρχιακές), στην Κύπρο, στις περισσότερες Βαλκανικές χώρες (Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία, Fyrom) και αρκετές Ευρωπαϊκές.
Άρθρα μου έχουν δημοσιευθεί στις σημαντικότερες ελληνικές και κυπριακές εφημερίδες: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΤΑ ΝΕΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ, ΕΘΝΟΣ. ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ, ΚΕΡΔΟΣ, ΕΠΟΧΗ, ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (Κύπρου), ΣΗΜΕΡΙΝΗ (Κύπρου), καθώς και στα περιοδικά: Σχολιαστής, Flash, Αντί, Προοπτική, Κριτική, Οικονομικός Ταχυδρόμος, «Κ», Κράμα, κ.α. Αρκετά από τα αναφερόμενα άρθρα, μεταφράζονται συχνά, αναπαράγονται ,ή αναφέρονται και στο διεθνή Τύπο.
Ακολουθεί χρονολογικός κατάλογος των σημαντικότερων δημοσιευμένων αναλύσεων.
Οι προσεχείς εκλογές είναι ιστορικής σημασίας και θα τερματίσουν τον κύκλο της εποχής του μνημονίου. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα καταγραφεί η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας σ’ αυτό που βίωσε επί 5 έτη. Η κοινωνική δυσαρέσκεια που συσσωρεύθηκε τα χρόνια της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών έχει προσλάβει ολοφάνερα (για κάθε καλοπροαίρετο αναλυτή), τη μορφή ισχυρού και πολυσυλλεκτικού εκλογικού ρεύματος υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Η έκταση του εν λόγω ρεύματος είναι αρκετά πιθανό –σήμερα- να εξασφαλίζει έστω οριακά την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Οι πρόσφατες κυβερνητικές αστοχίες και η σχετική επιδείνωση του γενικού πολιτικού και οικονομικού κλίματος που παρατηρήθηκε κατά τον τρέχοντα μήνα, στους σχετικούς δείκτες της έρευνας πολιτικής συγκυρίας, δεν ευνοούν προφανώς την κυβερνητική εικόνα, ούτε βεβαίως την εκλογική της επιρροή. Με βάση τη μηνιαία εκτίμηση εκλογικής επιρροής της Public Issue, η πρόθεση ψήφου στη ΝΔ παραμένει το Νοέμβριο αμετάβλητη (27%). Αντιθέτως, ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος προσβλέπει ολοένα και περισσότερο στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εναποθέτοντας σε αυτό τις ελπίδες του για αλλαγή της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την υποχώρηση του Οκτωβρίου, επανακάμπτει το Νοέμβριο (+3%), προσεγγίζοντας το 38,5%·
Το Μνημόνιο επιδείνωσε περαιτέρω την προϋπάρχουσα, βαθύτατη κρίση απονομιμοποίησης των αντιπροσωπευτικών θεσμών, των τραπεζών και των μέσων ενημέρωσης. Ταυτόχρονα, η κοινωνική πόλωση που έχει δημιουργηθεί, αποτυπώνεται ευδιάκριτα στην παράλληλη αύξηση της κοινωνικής υποστήριξης, τόσο για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς (στρατός, αστυνομία), όσο όμως και για τους θεσμούς της αδιαμεσολάβητης λαϊκής κυριαρχίας (λαός/πολίτες, κοινωνικά κινήματα).
Η κυβερνητική εκπρόσωπος κ.Σοφία Βούλτεψη αμφισβήτησε με δηλώσεις της στους Ρ/Σ ΣΚΑΪ και REAL FM, χωρίς κανένα απολύτως επιχείρημα, το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης της Public Issue, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, που φέρει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προηγείται της ΝΔ, με διαφορά έντεκα μονάδων. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που κυβερνητικός εκπρόσωπος εμπλέκεται σε ευθεία επίθεση κατά των δημοσκοπήσεων.
Τέσσερις μήνες μετά τις ευρωεκλογές και ως συνέπεια: 1) της (αυτοτελούς) δυναμικής του εκλογικού αποτελέσματος, 2) της γενικευμένης αποδοκιμασίας της εφαρμοζόμενης φορολογικής πολιτικής και 3) των πολλαπλών αστοχιών της κυβερνητικής προπαγάνδας, αναπτύσσεται ένα ισχυρό εκλογικό ρεύμα υπέρ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η σημαντική εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, +5% σε σύγκριση με τον περασμένο Ιούλιο, έχει φέρει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε επίπεδα εκλογικής επιρροής της τάξης του 36%, που αντιστοιχούν σε 146 κοινοβουλευτικές έδρες.
Ασκώντας κριτική στη θεωρητική προσέγγιση του R.Michels για τα πολιτικά κόμματα, ο A.Gramsi γράφει στις σημειώσεις του για το Μακιαβέλι ότι: «Μόνον από τον περίπλοκο πίνακα ολόκληρου του κοινωνικού και κρατικού συνόλου (και συχνά επίσης με διεθνείς επεμβάσεις) θα βγει η ιστορία ενός κόμματος και γι’ αυτό μπορεί να πει κανείς ότι γράφω την ιστορία ενός κόμματος δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι γράφω τη γενική ιστορία μιας χώρας από μιαν άποψη μονογραφική, για να προβληθεί μια χαρακτηριστική της πλευρά». Και συνεχίζει: «Ένα κόμμα θα έχει μεγαλύτερη ή μικρότερη σημασία και βάρος, στο μέτρο ακριβώς που η ιδιαίτερη δραστηριότητά του θα έχει βαρύνει περισσότερο ή λιγότερο στον καθορισμό της ιστορίας μιας χώρας”
Οι εκλογές του 1985 μπορεί κάλλιστα να θεωρηθούν ως ένα παράγωγο των εκλογών του 1981, αλλά και των κοινωνικών αποτελεσμάτων της διακυβέρνησης 1981-1985. Η κοινωνική πόλωση που κυοφορήθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ, θα αποτυπωθεί τώρα και εκλογικά. Το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα βιώθηκε έντονα από τις κυριαρχούμενες τάξεις ως μεγάλη νίκη, δημιουργώντας ανάμεσά τους μεγαλύτερο ενθουσιασμό και ευφορία από ό,τι το 1981.
Στη διεθνή πρακτική, η ιστορία έχει αποτελέσει συχνά αντικείμενο ερευνών κοινής γνώμης. Αντίστοιχες έρευνες είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς και εμφανίζονται, τακτικά, στα Μέσα Ενημέρωσης. Παράλληλα, η αξιολόγηση, από το κοινό, των ιστορικών γεγονότων και του ρόλου των προσώπων, στη συγκρότηση του «εθνικού παρελθόντος», συνιστούν μια ευρύτατα διαδεδομένη επιστημονική και δημοσιογραφική πρακτική. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, αν και το ειδικό βάρος της δημόσιας συζήτησης για την ιστορία έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, οι συλλογικές στάσεις και αντιλήψεις, απέναντι στην εγχώρια ιστορία δεν έχουν αποτελέσει μέχρι σήμερα, συστηματικά, αντικείμενο εμπειρικής ποσοτικής διερεύνησης. Αυτή η παρατήρηση ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό για την Μεταπολίτευση. Ιστορική περίοδο, για την οποία, αφενός η επιστημονική βιβλιογραφία υστερεί, αφετέρου η συζήτηση για το χαρακτήρα της και η αποτίμησή της κυριαρχείται από την απόπειρα συνολικής της απαξίωσης. Υπό αυτήν την έννοια, οι δύο έρευνες που διεξήγαγε η Public Issue για την ιστορική περίοδο της Μεταπολίτευσης, το 2007 και το 2011[1] μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα χρήσιμες. Παρέχουν μια αναλυτική ιδεολογική «απογραφή» της συλλογικής κοινωνικής μνήμης και των συλλογικών στερεότυπων που έχουν κατασκευασθεί, διαχρονικά, για την τελευταία περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που εγκαινιάζεται με την πτώση της δικτατορίας και (πιθανότατα) τερματίζεται οριστικά με την οικονομική κρίση και την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο (2010).
Η προοπτική εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εθνικές εκλογές έχει ενισχυθεί σημαντικά, μετά τις πρόσφατες ευρωεκλογές. Η ανεπανόρθωτη συντριβή του κυβερνητικού συνασπισμού έχει οδηγήσει σε θεαματική ανατροπή του εκλογικού συσχετισμού, ενώ και η ίδια η δυναμική του αποτελέσματος λειτουργεί υπέρ του νικητή των εκλογών. Το εκλογικό σώμα συνειδητοποίησε ότι η αντιπολίτευση κερδίζει και η κυβέρνηση χάνει.
Ο εκλογικός καταποντισμός της ΝΔ και συνολικά του κυβερνητικού συνασπισμού (-7% και -11%, σε σύγκριση με τις Βουλευτικές του Ιουνίου 2012), σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να συγκρατήσει σχεδόν το σύνολο των βουλευτικών του δυνάμεων (91,6% των ψήφων του 2012, -138.000), έχει οδηγήσει σε θεαματική ανατροπή του εκλογικού συσχετισμού. Ενδέχεται δε, κατ’ αναλογία με το 2009, η δυναμική του εκλογικού αποτελέσματος να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά υπέρ του νικητή. Το εκλογικό σώμα διαπιστώνει με βάση πλέον την ίδια την πραγματικότητα και όχι τις δημοσκοπήσεις, ότι η αντιπολίτευση κερδίζει και η κυβέρνηση χάνει.
