Μετά 40 έτη
Συζήτηση για το ΠΑΣΟΚ και τη Μεταπολίτευση

Ασκώντας κριτική στη θεωρητική προσέγγιση του R.Michels για τα πολιτικά κόμματα, ο A.Gramsi γράφει στις σημειώσεις του για το Μακιαβέλι ότι: «Μόνον από τον περίπλοκο πίνακα ολόκληρου του κοινωνικού και κρατικού συνόλου (και συχνά επίσης με διεθνείς επεμβάσεις) θα βγει η ιστορία ενός κόμματος και γι’ αυτό μπορεί να πει κανείς ότι γράφω την ιστορία ενός κόμματος δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι γράφω τη γενική ιστορία μιας χώρας από μιαν άποψη μονογραφική, για να προβληθεί μια χαρακτηριστική της πλευρά». Και συνεχίζει: «Ένα κόμμα θα έχει μεγαλύτερη ή μικρότερη σημασία και βάρος, στο μέτρο ακριβώς που η ιδιαίτερη δραστηριότητά του θα έχει βαρύνει περισσότερο ή λιγότερο στον καθορισμό της ιστορίας μιας χώρας”

Ο Δήμος Αθηναίων στη Μεταπολίτευση
Τάσεις του εκλογικού σώματος, κατά την περίοδο 1974-2012

Στις δέκατες δημοτικές εκλογές της Μεταπολίτευσης (2010), η νίκη του Γιώργου Καμίνη σηματοδότησε τη διακοπή της 24ετούς κυριαρχίας της Νέας Δημοκρατίας στο μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Κυριαρχίας, που είχε εδραιωθεί στον αθηναϊκό χώρο, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 και διατηρήθηκε ως αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων ηττών των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ: Μπέης/1986, Μερκούρη/1990, Πάγκαλος/1994, Δαμανάκη/1998, Παπουτσής/2002, Σκανδαλίδης/2006.

Ιστορικές τάσεις του εκλογικού σώματος στο Δήμο Πειραιά, κατά την περίοδο 1974-2012
Βουλευτικές, Ευρωεκλογές, Δημοτικές

Στη Μεταπολίτευση 1974-2012, η εξέλιξη της επιρροής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στον Δήμο Πειραιά χαρακτηρίζεται από έντονες διακυμάνσεις, με αποτέλεσμα τα δύο κόμματα να μοιράζονται την κυριαρχία, κατά περιόδους (Διάγραμμα 1). Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο, ότι σε ολόκληρη την υπό εξέταση περίοδο, ο Δήμος Πειραιά ακολουθεί διαχρονικά την εθνική τάση, δηλαδή ο νικητής σε όλες τις βουλευτικές και ευρωεκλογικές αναμετρήσεις, σε πανελλαδικό επίπεδο, κέρδισε και το Δήμο Πειραιά.

Ιστορικές τάσεις του εκλογικού σώματος στο Δήμο Θεσσαλονίκης, κατά την περίοδο 1974-2012
Βουλευτικές, Ευρωεκλογές, Δημοτικές

Με αφορμή τις προσεχείς δημοτικές εκλογές, επιχειρείται η αξιολόγηση της επίδρασης που ασκούν τα πρόσωπα (οι υποψήφιοι αξιωματούχοι) στο εκλογικό αποτέλεσμα. Η επίδραση αυτή αρχίζει να αυξάνεται ήδη από τη δεκαετία του 1990. Ωστόσο, εξαιτίας της σημερινής κρίσης των κομμάτων και της αποδόμησης των κομματικών ταυτίσεων, η σημασία των προσώπων είναι προφανές ότι ενισχύεται.

Ευρωεκλογές: Σκληρή αναμέτρηση με αμφίρροπη έκβαση
Καθοριστικοί παράγοντες το εκλογικό αποτέλεσμα του α’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών και η τελική αποχή

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δημοσκοπήσεις εμπλέκονται στην προεκλογική αντιπαράθεση των κομματικών δυνάμεων. θα ήταν αφέλεια να μην αναμένει κανείς, ότι αυτό που αποτέλεσε τον κανόνα στον κομματικό ανταγωνισμό μετά το ’90, υπό σχετικά «κανονικές» συνθήκες, δεν θα επαναληφθεί στη σημερινή συγκυρία παρακμής και κατεδάφισης της πολιτικής. Ωστόσο, όσοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί «πυροβολούν» σήμερα τις δημοσκοπήσεις, για να ενισχύσουν την  προπαγάνδα τους ή για να συγκαλύψουν τα δικά τους λάθη, ας αναλογιστούν πρώτα τις διαχρονικές ευθύνες που έχουν για την απαξίωσή τους.

Μεταβολές στην ευρω-εκλογική επιρροή των πολιτικών κομμάτων
Στη σκιά του «Μπαλτάκος-γκέιτ»

Με βάση τη μέτρηση Απριλίου της Public Issue, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκτήσει προβάδισμα, έναντι της ΝΔ, στην πρόθεση ψήφου των ευρωεκλογών. Σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα, άνοδο σημειώνουν και τα δύο αντίπαλα κόμματα. Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί, ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της ΝΔ. Από την άλλη πλευρά, η διαφορά  μεταξύ α/β κόμματος (η λεγόμενη «ψαλίδα») όχι μόνον δεν θα πρέπει να θεωρείται παγιωμένη, αλλά δεν είναι και προβλέψιμη διότι εξαρτάται, σε καθοριστικό βαθμό, από την αποχή· πρωτίστως των ετεροδημοτών, που αποτελούν μια σημαντικότατη από ποσοτική άποψη κατηγορία του εκλογικού σώματος, αλλά και των νεότερων ηλικιακών ομάδων, η συμμετοχή των οποίων στις εκλογές, για αρκετούς λόγους, είναι ιδιαίτερα αβέβαιη.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Το κομματικό σύστημα στην εποχή του Μνημονίου
Ένας χρόνος μετά τις εκλογές. Η σημερινή ακτινογραφία των πολιτικών κομμάτων

Οκτώ αναλυσεις  για την εξέλιξη των πολιτικών κομμάτων και του κομματικού συστήματος στον χρόνο που ακολούθησε τις ιστορικές εκλογές του 2012

Ποιοί είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες

Τον Νοέμβριο του 2011, η επιμονή του βουλευτή Β΄ Αθηνών της ΝΔ Πάνου Καμμένου, να μη δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Λ.Παπαδήμου, τον οδήγησε εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Τρεις μήνες μετά, στις 24 Φεβρουαρίου 2012, μέσω των προσωπικών του ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, στο Facebook και στο Twitter, ο Πάνος Καμμένος ανακοίνωσε την ίδρυση του νέου κόμματος.

Η ακτινογραφία της Χρυσής Αυγής
Ανάδυση και σταθεροποίηση του ακροδεξιού φαινομένου

Η εκλογική ανάδυση και εδραίωση της Χρυσής Αυγής στο κομματικό σύστημα της εποχής του μνημονίου συντελέσθηκε σε 2 φάσεις: α) στην περίοδο Φεβρουαρίου-Μαίου 2012 και β) μετά τις εκλογές. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2012, η εκλογική επιρροή της παρέμενε ανύπαρκτη (γράφημα 1). Μετά την ψήφιση του ΙΙ Μνημονίου πυροδοτήθηκαν ραγδαίες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Το πολιτικό σύστημα της χώρας εισήλθε σε περίοδο ριζικής αναδόμησης.

Το ΚΚΕ στην εποχή του Μνημονίου
Ήττα και καθήλωση

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν συγκαταλέγεται στις πολιτικές δυνάμεις που ενισχύθηκαν κατά την ταραχώδη 4ετία του Μνημονίου. Έχοντας εδραιωθεί σημαντικά στον εκλογικό κύκλο 2004-2007, από την σταδιακή αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, θα συμπιεστεί και πάλι στην απαρχή της κρίσης, από την αιφνιαδιαστική κατάρρευση της ΝΔ και την αναπάντεχη επανάκαμψη του Γ.Παπανδρέου στις εκλογές του 2009. Το ΚΚΕ θα υποχωρήσει από το 8,2% των βουλευτικών του 2007, στο 7,5%, με απώλεια 67.000 ψήφων