Tag Archives: Εκλογικός χάρτης

Η ακτινογραφία της ψήφου των Ευρωεκλογών
Βαθιές ρωγμές έχει υποστεί η κοινωνική υποστήριξη της ΝΔ. Διατηρείται περισσότερο ισορροπημένη κοινωνικά η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ

Ο εκλογικός καταποντισμός της ΝΔ και συνολικά του κυβερνητικού συνασπισμού (-7% και -11%, σε σύγκριση με τις Βουλευτικές του Ιουνίου 2012), σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να συγκρατήσει σχεδόν το σύνολο των βουλευτικών του δυνάμεων (91,6% των ψήφων του 2012, -138.000), έχει οδηγήσει σε θεαματική ανατροπή του εκλογικού συσχετισμού. Ενδέχεται δε, κατ’ αναλογία με το 2009, η δυναμική του εκλογικού αποτελέσματος να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά υπέρ του νικητή. Το εκλογικό σώμα διαπιστώνει με βάση πλέον την ίδια την πραγματικότητα και όχι τις δημοσκοπήσεις, ότι η αντιπολίτευση κερδίζει και η κυβέρνηση χάνει.

Το ΚΚΕ στην εποχή του Μνημονίου
Ήττα και καθήλωση

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν συγκαταλέγεται στις πολιτικές δυνάμεις που ενισχύθηκαν κατά την ταραχώδη 4ετία του Μνημονίου. Έχοντας εδραιωθεί σημαντικά στον εκλογικό κύκλο 2004-2007, από την σταδιακή αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, θα συμπιεστεί και πάλι στην απαρχή της κρίσης, από την αιφνιαδιαστική κατάρρευση της ΝΔ και την αναπάντεχη επανάκαμψη του Γ.Παπανδρέου στις εκλογές του 2009. Το ΚΚΕ θα υποχωρήσει από το 8,2% των βουλευτικών του 2007, στο 7,5%, με απώλεια 67.000 ψήφων

Από τον κατακερματισμό της Δεξιάς στη συντηρητική αντισυσπείρωση
Η Νέα Δημοκρατία ένα χρόνο μετά τις εκλογές

Τον Μάιο του 2012, το ποσοστό της ΝΔ (18,85%) αποδείχθηκε το χαμηλότερο που έλαβε ποτέ κόμμα της Δεξιάς στην Ελλάδα. Η κρίση της ελληνικής Δεξιάς, που αποκαλύφθηκε, δεν ήταν μικρότερης σημασίας από την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ. Αποδείχθηκε ότι το Μνημόνιο είχε διαιρέσει βαθύτατα και αυτήν, γεγονός βέβαια με μεγάλη πολιτική σημασία.

Πως θα διαμορφωθεί ο νέος εκλογικός χάρτης της χώρας

Ανάλυση των

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ και ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ

Από την ιστορική παρατήρηση της κομματικής επιρροής κατά ελάσσονα εκλογική περιφέρεια, στις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (1993, 1996, 2000), προκύπτει το συμπέρασμα ότι, κατά κανόνα, ανάμεσα στο εθνικό ποσοστό κάθε κόμματος (το ποσοστό στο σύνολο της επικράτειας) και τα ποσοστά που λαμβάνει κατά περιφέρεια, υφίσταται μια συστηματική σχέση. Επομένως, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, με βάση το αναμενόμενο εθνικό ποσοστό κάθε κόμματος είναι δυνατόν να προβλεφθεί, τόσο ο νικητής στις 56 εκλογικές περιφέρειες της χώρας, όσο και η αναμενόμενη εκλογική επιρροή των κομμάτων κατά περιφέρεια.