Άνοδος και πτώση της Δημοκρατικής Αριστεράς

Η κυβερνητική κρίση που εκδηλώθηκε με αφορμή την ΕΡΤ οδήγησε στην αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και σε άδοξο τέλος την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας. Η εξέλιξη αυτή φέρνει στην επικαιρότητα το ερώτημα, σχετικά με τις προοπτικές του χώρου της «Κεντροαριστεράς». Αυτό το φάσμα του κομματικού εκκρεμούς εκπροσωπήθηκε στις εκλογές του 2012, κατά βάση, από δύο κομματικούς σχηματισμούς, το υπολειμματικό ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, που το ιδεολογικό και πολιτικό τους στίγμα, αλληλεπικαλύπτεται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι δύο κομματικοί σχηματισμοί συγκέντρωσαν αθροιστικά στις εκλογές του Ιουνίου 18,5%, πάνω από 1 εκ (1.141.000) ψήφους. Αποτέλεσαν έτσι ένα ισχυρό ανάχωμα στην ορμητική άνοδο της Αριστεράς, το οποίο σήμερα έχει αποσταθεροποιηθεί.

To ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου
Που εντοπίζεται η συνεχιζόμενη μετεκλογικά φθίνουσα πορεία του κόμματος

Στις βουλευτικές του 2012, η αποδοκιμασία και των δύο κομμάτων της διακυβέρνησης υπήρξε πρωτοφανής. Το ΠΑΣΟΚ τιμωρήθηκε περισσότερο σκληρά για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ και την υπογραφή του 1ου Μνημονίου, δύο χρόνια πριν. Συντρίφθηκε εκλογικά και έλαβε, μόλις 13,2% (833.527 ψήφους) και ακόμη λιγότερο στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου (755.868, 12,3%). Το πρώτο ποσοστό του ήταν χαμηλότερο ακόμη και από εκείνο που πήρε, όταν πρωτοεμφανίσθηκε στην ελληνική πολιτική σκηνή το 1974 (13,4%).

Που βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ
Εκλογική ανάδυση και δυναμική του νέου κόμματος της Αριστεράς

Από τον περασμένο Ιούνιο, ένα νέο κόμμα της Αριστεράς εκπροσωπεί πάνω από το 1/4 του εκλογικού σώματος, 5πλασιάζοντας την κοινωνική του επιρροή μέσα σε λιγότερο από 3 χρόνια (από 4,6% ή 316.000 ψήφους τον Οκτώβριο του 2009). Η σημαντική εκλογική ήττα που υπέστη, τελικά, δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρόκειται για ένα θεαματικό πολιτικό μετασχηματισμό.

Κόμματα & κομματικό σύστημα σε μετάβαση

Ίσως σε καμιά άλλη χώρα, οι πολιτικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης δεν υπήρξαν τόσο καθοριστικές όσο στην Ελλάδα. Η κατάρρευση του δικομματικού συστήματος στις εκλογές του 2012, ως αποτέλεσμα της μνημονιακής τριετίας, έφερε στην επιφάνεια τη βαθύτατη κρίση εκπροσώπησης, οδηγώντας σε νέες μαζικές πολιτικές στοιχίσεις. Ένα χρόνο μετά, οι διεργασίες και οι μετασχηματισμοί των παλαιών και των νέων πολιτικών κομμάτων συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς. Το τελευταίο διάστημα, σχεδόν κάθε μήνα, εξαγγέλονται νέα «κόμματα», ενώ η πιθανότητα επανεμφάνισης στις προσεχείς εκλογές, της «κονιορτοποίησης» που παρατηρήθηκε στις εκλογές του Μαΐου, επιστρέφει. Εντούτοις, το πραγματικό γεγονός που συσκοτίζεται είναι η απαξίωση και δραματική συρρίκνωση του θεσμικού ρόλου των κομμάτων, στα πλαίσια του νέου πολιτικού συστήματος που αναδύεται· ενός εντελώς αποδυναμωμένου, σχεδόν  εικονικού κοινοβουλευτισμού.

Προχειρότητες και ανακρίβειες ενός επικοινωνιολόγου
Απάντηση στον Σπύρο Ριζόπουλο

Την επαύριο των εκλογών (18/06/2012), ο επικοινωνιολόγος Σπύρος Ριζόπουλος, στο σχόλιό του με τίτλο: «Αν είναι έτσι, γίνομαι κι εγώ δημοσκόπος!»  αναφέρεται μεταξύ άλλων στην Public Issue και σε εμένα προσωπικά. Του απαντώ σε ό,τι με αφορά:

Σωστό και λάθος στις εκλογές της 17ης Ιουνίου

Ανάλυση του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ Το αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου δεν ήταν σε καμιά περίπτωση δεδομένο εξ αρχής. Αντιθέτως, η έκβαση της αναμέτρησης ήταν ανοικτή μέχρι και την τελευταία στιγμή. Η δυναμική της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου αποδείχθηκε η μεγαλύτερη που έχει παρατηρηθεί ιστορικά μέχρι σήμερα, σαφώς μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που παρατηρήθηκε και τον Μάιο. Οι…

Η δυναμική της νέας εκλογικής αναμέτρησης

Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση θα χαρακτηρισθεί χωρίς αμφιβολία από το στοιχείο της πόλωσης, με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ να αναδεικνύονται στους  κεντρικούς πρωταγωνιστές της.

Η πρόβλεψη της εκλογικής γεωγραφίας

Η περίπτωση των ελληνικών βουλευτικών εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου 2007(1) Γιάννης Μαυρής – Γιώργος Συμεωνίδης* 1. Εισαγωγή Κατά κανόνα, ανάμεσα στο εθνικό εκλογικό ποσοστό κάθε κόμματος (το ποσοστό στο σύνολο της επικράτειας) και τα ποσοστά που λαμβάνει, κατά περιφέρεια, υφίσταται μια συστηματική σχέση. Σε γενικές γραμμές, η εκλογική επιρροή ενός κόμματος στις περισσότερες ελάσσονες εκλογικές…