Τέσσερα σενάρια εκλογικής γεωγραφίας για τη 16η Σεπτεμβρίου

Από την ιστορική παρατήρηση της κομματικής επιρροής κατά ελάσσονα εκλογική περιφέρεια, στις τέσσερις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις (1993, 1996, 2000 και 2004), προκύπτει το ακόλουθο συμπέρασμα: Κατά κανόνα, ανάμεσα στο εθνικό ποσοστό κάθε κόμματος (το ποσοστό στο σύνολο της επικράτειας) και τα ποσοστά που λαμβάνει σε κάθε ελάσσονα περιφέρεια, υφίσταται μια συστηματική σχέση. Επομένως, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, με βάση το αναμενόμενο εθνικό ποσοστό κάθε κόμματος είναι δυνατόν να προβλεφθεί, ο νικητής στις 56 εκλογικές περιφέρειες της χώρας, η αναμενόμενη εκλογική επιρροή και οι έδρες κάθε κόμματος κατά περιφέρεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι η στατιστική αυτή μέθοδος προέβλεψε με μεγάλη επιτυχία το νικητή στις 54 από τις 56 εκλογικές περιφέρειες των εκλογών του 2004

Εκλογικό Βαρόμετρο, 1ο Κύμα , Αύγουστος 2007: Ο δικομματισμός αποδυναμώνεται, η διαφορά παραμένει

Ανάλυση του

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Ενώ απομένουν μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τις πρόωρες εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου, η εκλογική κυριαρχία της κυβερνητικής παράταξης, αν και σχετικά αποδυναμωμένη, σε σύγκριση με το 2004 δεν δείχνει να ανατρέπεται. Η μαζική θερινή πολιτική δυσαρέσκεια, που εκδηλώθηκε με αφορμή τις φετινές πυρκαγιές, δεν φαίνεται να προκάλεσε τη μονιμότερη μεταστροφή του εκλογικού σώματος.

Βαρόμετρο, Ιούλιος 2007: Η κοινωνική δυσαρέσκεια εντείνεται, η διαφορά παραμένει

Ανάλυση του

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Ελάχιστους μήνες πριν από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, το μηνιαίο Βαρόμετρο της VPRC/PUBLIC ISSUE, για τον ΣΚΑΪ καταγράφει σημαντική επιβάρυνση του πολιτικού και κοινωνικού κλίματος.

Διαφορές των δημοσκοπήσεων. Θέμα μεθοδολογίας ή σκοπιμότητα;

Συζήτηση με τη Σία Κοσιώνη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ στις 21:00, με αφορμή τις αποκλίσεις στις δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις.

Προπαγάνδα και Δημοσκοπήσεις

Τα τελευταία τρία χρόνια, το φαινόμενο της ανοικτά προπαγανδιστικής χρήσης των δημοσκοπήσεων, από τα Μέσα Ενημέρωσης, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια λυπηρή ελληνική ιδιομορφία. Οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ σε επιχειρήσεις «ψυχολογικού πολέμου» (PSYOPS), για την κατίσχυση στη μάχη των «εντυπώσεων». Στo πλαίσιo του κομματικού «πολέμου» (του κομματικού ανταγωνισμού), δεδομένου και του αυξημένου ρόλου που έχουν καταλάβει στην Ελλάδα τα ΜΜΕ, απέναντι στα κόμματα, ο στόχος είναι διπλός: τόσο η κοινή γνώμη, όσο και το ηθικό των (αντίπαλων) κομματικών στελεχών. Ωστόσο, η τεχνική της προπαγάνδας, μέσω δημοσκοπήσεων, αποδείχθηκε μάλλον ατελέσφορη και δεν επέφερε τα αναμενόμενα από τους κατασκευαστές της αποτελέσματα. Το σημαντικότερο, η αποτυχία της λειτουργεί απομυθοποιητικά για την ίδια την ισχύ των ΜΜΕ και την πραγματική δυνατότητα κοινωνικής επιρροής που διαθέτουν.

Βαρόμετρο, Ιανουάριος 2004: Οι τάσεις του εκλογικού σώματος κατά την 4η εβδομάδα της εκλογικής εκστρατείας. Οι μεταβολές στην εβδομάδα που πέρασε

Ανάλυση του

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Μετά τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ που σφράγισε τις δύο πρώτες εβδομάδες της προεκλογικής περιόδου, η τάση σταδιακής αντιστροφής του πολιτικού κλίματος που ακολούθησε, φαίνεται να επιταχύνθηκε σημαντικά μετά την “υπόθεση Πάχτα”. Η κρίση που προέκυψε, άγγιξε “οριζόντια” το σύνολο του εκλογικού σώματος, άσκησε καταλυτική επίδραση στην κοινή γνώμη και αποτέλεσε, αναμφίβολα, σημείο καμπής στην περιοδολόγηση της προεκλογικής περιόδου.

Η πολιτική αντιπαράθεση για τις Δημοσκοπήσεις, στις εκλογές του 2004 (αφιέρωμα)

Συνέντευξη

στον Ραδιοσταθμό ΣΚΑΪ 100,3 FM

στην Έλλη Τριανταφύλλου

του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ αναφορικά με τις δηλώσεις του Χ. Πρωτόπαπα σχετικά με το πολιτικό Βαρόμετρο του ΣΚΑΪ 100,3

Βαρόμετρο, Ιανουάριος 2004: Η καταλυτική επίδραση της υπόθεσης Πάχτα

Ανάλυση του

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Η «υπόθεση Πάχτα» έχει ασκήσει καταλυτική επίδραση στην κοινή γνώμη. Μετέβαλε δραστικά την ημερήσια διάταξη της αναμέτρησης, τους κομματικούς συσχετισμούς και την παράσταση του νικητή, ενδέχεται δε να αποτελέσει σημείο καμπής της προεκλογικής περιόδου.

Οι προοπτικές του δικομματισμού στην Ελλάδα

Ανάλυση του

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Το αποτέλεσμα των ελληνικών Βουλευτικών εκλογών της 9ης Απριλίου του 2000 κατέχει τουλάχιστον δύο ρεκόρ: Πρώτον, κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό δικομματισμού (86,52%), που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια, όχι μόνον μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ, αλλά και σε σύγκριση με τον αγγλοσαξωνικό χώρο. Δεύτερον, κατέγραψε την μικρότερη διαφορά (1,06%) μεταξύ των δύο κομμάτων που έχει σημειωθεί σε ολόκληρη την μεταπολεμική ελληνική πολιτική ιστορία από το 1950.

Η εξαγγελία του «κόμματος Αβραμόπουλου» και οι επιπτώσεις της στην πολιτική σκηνή: Συμπεράσματα με βάση το τακτικό Πολιτικό Βαρόμετρο των ΝΕΩΝ

Ανάλυση του

ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ

Η εμπειρική μέτρηση της απήχησης ενός υπό ίδρυση πολιτικού σχηματισμού έχει εξ’ ορισμού σχετική και μόνο σημασία. Χωρίς διαμορφωμένη φυσιογνωμία και ιδεολογικά χαρακτηριστικά, προηγούμενη εκλογική καταγραφή και αποκρυσταλλωμένες σχέσεις εκπροσώπησης με τους εκλογείς του, η επιλογή πρόθεσης ψήφου σε «κόμμα Αβραμόπουλου» δεν μπορεί να θεωρηθεί ισοδύναμη με την επιλογή πρόθεσης ψήφου στα υπαρκτά κόμματα. Παρόμοια επιλογή σε κάλπη δημοσκόπησης είναι πιθανόν να ευνοεί τη χαλαρότητα της ψήφου, λειτουργώντας ως «ιδανικό κόμμα», ή υποκαθιστώντας τις επιλογές της λεγόμενης «αδιευκρίνιστης» ψήφου των δημοσκοπήσεων. Κατά συνέπεια, ενδέχεται (διότι δεν γνωρίζουμε ακόμη) να λειτουργεί μεροληπτικά υπέρ του «κόμματος Αβραμόπουλου», διευρύνοντας την πραγματική του απήχηση, κατά αντίστοιχο τρόπο που λειτουργεί πχ. η επιλογή «είμαι αναποφάσιστος/η», ή «είμαι δυσαρεστημένος/η». Κατηγορίες που, όπως είναι γνωστό, δεν καταγράφονται στην πραγματική κάλπη, αλλά αποτελούν εννοιολογικές κατασκευές των δημοσκοπήσεων. Υπάρχει όμως και ένα άλλο σημείο που θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα και αυτό αφορά τη θεσμική λειτουργία των δημοσκοπήσεων της νέας περιόδου. Μέχρι τις εκλογές, οι δημοσκοπήσεις θα αποτελούν την μοναδική διαθέσιμη ένδειξη για την κοινωνική απήχηση του νέου κόμματος. Επομένως, διαγράφεται ο κίνδυνος να εκληφθούν αποτελέσματα δημοσκοπήσεων ως τεκμήριο της λαϊκής βούλησης και να λειτουργήσουν έτσι ως υποκατάστατο της εκλογικής διαδικασίας.