Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, τερματίζοντας τον 5ετή κύκλο της μνημονιακής εποχής στην Ελλάδα, αναδεικνύονται σε γεγονός ιστορικής σημασίας για την εγχώρια πολιτική σκηνή, ενώ δεν είναι μικρότερη και η διεθνής απήχησή τους. Η «πειραματική» διαδικασία κατεδάφισης της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που επιχειρήθηκε, αναστέλλεται.
Τέσσερις μήνες μετά τις ευρωεκλογές και ως συνέπεια: 1) της (αυτοτελούς) δυναμικής του εκλογικού αποτελέσματος, 2) της γενικευμένης αποδοκιμασίας της εφαρμοζόμενης φορολογικής πολιτικής και 3) των πολλαπλών αστοχιών της κυβερνητικής προπαγάνδας, αναπτύσσεται ένα ισχυρό εκλογικό ρεύμα υπέρ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η σημαντική εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, +5% σε σύγκριση με τον περασμένο Ιούλιο, έχει φέρει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε επίπεδα εκλογικής επιρροής της τάξης του 36%, που αντιστοιχούν σε 146 κοινοβουλευτικές έδρες.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Τέσσερις βασικοί λόγοι ερμηνεύουν τη μικρή βελτίωση των κυβερνητικών επιδόσεων στην εκλογική επιρροή και τους υπόλοιπους δείκτες του πολιτικού Βαρόμετρου, που καταγράφεται το Μάιο, στο Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue, για την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και τον ΣΚΑΪ.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Η αλλαγή ηγεσίας που συντελέσθηκε κατά τη δεκαετία του ’90 στο ΠΑΣΟΚ (1996) και στη ΝΔ (1997) αποτέλεσε διαδικασία ωρίμανσης και σταθεροποίησης των κομματικών μηχανισμών και του ελληνικού δικομματικού συστήματος. Αυτή η διπλή ιστορική εμπειρία, που διαφέρει βεβαίως από τη σημερινή περίπτωση, αποδεικνύει ότι η συντεταγμένη και κοινωνικά αιτιολογημένη αλλαγή ηγεσίας ενός κόμματος διακυβέρνησης δημιουργεί -κατά κανόνα- πολιτική δυναμική .