Συνέντευξη του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ στον Κωνσταντίνο Ζαγάρα “Η τάση και η βούληση των κυρίαρχων δυνάμεων είναι να μην οδηγηθούμε στις κάλπες. Η κοινωνική πόλωση και ένταση θα διατηρηθεί και θα ενισχυθεί. Ενισχυμένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως το ΚΚΕ, το οποίο έχει υποστεί φθορά τον τελευταίο μήνα λόγω και της στάσης του απέναντι στην πλατεία”…
Στη διαδικασία αναδιάταξης του κομματικού συστήματος που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, προστίθεται ένα επιπλέον στοιχείο, το οποίο ενισχύει την εικόνα αβεβαιότητας και επιταχύνει τις πολιτικές διεργασίες.
Ενώ το κυβερνών κόμμα αντιμετωπίζει τη διογκούμενη κοινωνική διαμαρτυρία, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αδυνατεί για τους δικούς λόγους να ανακάμψει.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Μόνον η επιδείνωση του πολιτικού και κοινωνικού κλίματος, που έχει επισυμβεί κατά το τελευταίο τρίμηνο, μπορεί να εξηγήσει γιατί η δημοσίευση δημοσκοπήσεων μπορεί να λάβει σήμερα στην Ελλάδα διαστάσεις μείζονος πολιτικού γεγονότος. Η ένταση που πυροδότησε η κοινωνική σύγκρουση για το ασφαλιστικό, αλλά και οι συνέπειες από την καθοδική πορεία του Χρηματιστηρίου έχουν οδηγήσει σε αναζωπύρωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας από τη διακυβέρνηση, καθιστώντας εξαιρετικά «εύφλεκτο» το πολιτικό σκηνικό. Οι δημοσκοπήσεις απλώς αποτυπώνουν αυτήν την ορατή δια γυμνού οφθαλμού πραγματικότητα. Αλίμονο, αν κάποιοι θεωρούν ότι αυτή η δυσαρέσκεια δεν υπάρχει, αλλά δημιουργείται τεχνητά. Θα πρέπει να σημειωθεί, εντούτοις, ότι η κατάσταση στην οικονομία συνιστά την πρώτη σημαντική διαφορά, με περισσότερο δομικό χαρακτήρα, της σημερινής συγκυρίας καθίζησης του κυβερνώντος κόμματος, από την προηγούμενη που είχε καταγραφεί την περίοδο πριν από τις Ευρωεκλογές του 1999 (Χειμώνας ’98- Άνοιξη ‘99).
Το άρθρο μελετά τη διαδικασία εξέλιξης των μεταπολιτευτικών κομμάτων από μηχανισμούς αντιπροσώπευσης της κοινωνίας σε θεσμούς νομιμοποίησης κρατικών πολιτικών μέσα στην κοινωνία. Περιγράφεται η αντίφαση της σταδιακής συγκρότησης των κομμάτων ως μαζικών μηχανισμών, χωρίς αυτή η μαζική ένταξη να οδηγεί σε μεγαλύτερο εκδημοκρατισμό τα πολιτικά κόμματα, αλλά και τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η πορεία μετεξέλιξης των κομμάτων πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα πλήθος κοινωνικών αντιστάσεων, ακριβώς γιατί ο ‘κοινωνικός χρόνος’ υπήρξε στην Ελλάδα πολύ βραχύς σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.