Από το 1983 αρθρογραφώ συστηματικά στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και περιοδικό Τύπο, σε θέματα πολιτικής ανάλυσης και πολιτικών κομμάτων, ανάλυσης εκλογικών αποτελεσμάτων και εκλογικής συμπεριφοράς, ερευνών Κοινής Γνώμης και δημοσκοπήσεων, έχοντας δημοσιεύσει συνολικά περισσότερες από 550 πολιτικές και εκλογικές αναλύσεις. Ως εκλογικός αναλυτής έχω καλύψει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις της περιόδου στην Ελλάδα (Βουλευτικές, Ευρωεκλογές, Δημοτικές Νομαρχιακές), στην Κύπρο, στις περισσότερες Βαλκανικές χώρες (Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία, Fyrom) και αρκετές Ευρωπαϊκές.
Άρθρα μου έχουν δημοσιευθεί στις σημαντικότερες ελληνικές και κυπριακές εφημερίδες: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΤΑ ΝΕΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ, ΕΘΝΟΣ. ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ, ΚΕΡΔΟΣ, ΕΠΟΧΗ, ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (Κύπρου), ΣΗΜΕΡΙΝΗ (Κύπρου), καθώς και στα περιοδικά: Σχολιαστής, Flash, Αντί, Προοπτική, Κριτική, Οικονομικός Ταχυδρόμος, «Κ», Κράμα, κ.α. Αρκετά από τα αναφερόμενα άρθρα, μεταφράζονται συχνά, αναπαράγονται ,ή αναφέρονται και στο διεθνή Τύπο.
Ακολουθεί χρονολογικός κατάλογος των σημαντικότερων δημοσιευμένων αναλύσεων.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Η νομαρχιακή επιρροή των πολιτικών δυνάμεων δεν ταυτίζεται απολύτως με την εθνική (βουλευτική), ούτε πρέπει να ανάγεται ευθύγραμμα στη δεύτερη. Παρουσιάζει, εντούτοις, μεγάλες ομοιότητες, και για αυτό μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με αυτήν. Κατά συνέπεια, το αποτέλεσμα των Νομαρχιακών εκλογών προσφέρεται για την αξιόπιστη αποτίμηση της κοινωνικής επιρροής των κομμάτων στη δεδομένη συγκυρία, που πραγματοποιούνται.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Με την εισαγωγή της Β’βάθμιας αυτοδιοίκησης (Ν.2218/1994), μια νέου τύπου εκλογική αναμέτρηση προστέθηκε στις ήδη υπάρχουσες Βουλευτικές, Δημοτικές/ Κοινοτικές και Ευρωεκλογές. Οι Νομαρχιακές εκλογές κατέλαβαν, εξ’ αρχής, μια αυτοτελή και ενδιάμεση θέση, αφενός μεταξύ των Δημοτικών-Κοινοτικών εκλογών και των ευρωεκλογών, και αφετέρου των Βουλευτικών εκλογών. Επομένως, η νομαρχιακή επιρροή των πολιτικών δυνάμεων δεν ταυτίζεται, ούτε πρέπει να αναχθεί ευθύγραμμα στην εθνική (βουλευτική). Συγκλίνει, εντούτοις, με τη δεύτερη, σε μεγάλο βαθμό, και για αυτό μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με αυτήν. Και κάτι τέτοιο μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμο στην πολιτική ανάλυση.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Οι βασικές αντιλήψεις της ελληνικής κοινής γνώμης για την αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων έχουν διαμορφωθεί σε βάθος χρόνου και δεν είναι εύκολο να ανατραπούν. Από την άλλη πλευρά, οι κοινωνικές εκτιμήσεις και γνώμες, για μια σειρά θεμάτων που άπτονται των ε/τ σχέσεων, έχει αποδειχθεί επανειλημμένως, ότι παρακολουθούν τις διακυμάνσεις της συγκυρίας των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών και επηρεάζονται σημαντικά από αυτές. Αυτό συνέβη και τώρα.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Οι κυπριακές βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται την επόμενη Κυριακή, αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι είναι οι πρώτες, μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, κυρίως, την απόρριψη του σχεδίου Αναν στο Δημοψήφισμα του Απριλίου 2004, που αποτέλεσε μια σημαντική διαιρετική τομή στο κυπριακό κομματικό σύστημα.
Σχόλιο του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ
Η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων δεν επιθυμεί πια τη συμβίωση με τους Τουρκοκυπρίους. Αυτό έδειξε έρευνα πολιτικής συμπεριφοράς της κοινής γνώμης, που έγινε για λογαριασμό της κρατικής τηλεόρασης, με την ευκαιρία των βουλευτικών εκλογών του Μαΐου. Συγκεκριμένα, το 48% των Ελληνοκυπρίων επιθυμούν να ζουν χωριστά, σε αντίθεση με το 45% που τάσσονται υπέρ της συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Με βάση την κυριαρχούσα πολιτική ατζέντα, την εικόνα των δύο κομμάτων διακυβέρνησης και των δύο πολιτικών αρχηγών, καθώς επίσης και την πρόθεση ψήφου του εκλογικού σώματος, η μετεκλογική διετία μπορεί, σχηματικά, να διαιρεθεί σε τρεις υποπεριόδους: 1) Μάρτιος – Δεκέμβριος 2004, 2) Ιανουάριος – Απρίλιος 2005, 3) Μάιος 2005 – Μάρτιος 2006.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Παρά το γεγονός ότι μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης (57%) δεν γνωρίζει τους λόγους που την προκάλεσαν, εντούτοις, η πρόσφατη απεργία των ναυτεργατών φαίνεται να βρίσκει σημαντική απήχηση στην κοινή γνώμη: 1) Σε μεγάλο βαθμό, τα αιτήματα των ναυτικών θεωρούνται «δίκαια» (63%). 2) Η ίδια η απεργία, ως μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας εγκρίνεται σχεδόν από την απόλυτη πλειοψηφία των πολιτών (49%). 3) Η δημοτικότητα της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ) κυμαίνεται σε σχετικά υψηλά επίπεδα, είναι δε συγκριτικά υψηλότερη από την αντίστοιχη της ΑΔΕΔΥ και ισοδύναμη με εκείνη της ΓΣΕΕ (Στην έρευνα καταγράφεται ποσοστό θετικών γνωμών για την ΠΝΟ 39%, έναντι 19% αρνητικών).
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Είναι γνωστό, ότι κατά την εικοσαετία 1980-2000, η εκλογική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ, στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο σε τρεις βασικές κοινωνικές κατηγορίες: α) τα μισθωτά στρώματα του δημοσίου τομέα, κυρίως της Κοινής Ωφέλειας β) τα μισθωτά στρώματα του ιδιωτικού τομέα, ιδίως της βιομηχανίας, που διαμορφώθηκε με την οικονομική ανάπτυξη της 15ετίας 1960-1975 και γ) τους αγρότες. Αυτές οι τρεις πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες αποτέλεσαν τον κορμό της εκλογικής του βάσης, μεταπολιτευτικά, προσδίδοντάς του, ταυτοχρόνως, -στα πλαίσια του ελληνικού δικομματικού συστήματος- και το χαρακτήρα του αριστερού-σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Ως προς τη διακύμανση της κοινωνικής υποστήριξης των κομμάτων, η μετεκλογική περίοδος των δεκατεσσάρων μηνών, που ακολούθησε τις κρίσιμες Βουλευτικές εκλογές του 2004, μπορεί σχηματικά να διαιρεθεί σε τέσσερις υποπεριόδους: 1) Μάρτιος – Ιούνιος 2004, 2) Ιούνιος – Οκτώβριος 2004, 3) Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2004, 4) Ιανουάριος – Μάιος 2005.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, η αλλαγή ηγεσίας που συντελέσθηκε στην κορυφή της Εκκλησίας σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας περιόδου στην κοινωνική της επιρροή. Η εκ νέου «ανακάλυψη», ή η «επιστροφή» στην Εκκλησία, που σημειώθηκε εκείνην την εποχή οφείλετο σε μια σειρά λόγους: την «εθνική ανασφάλεια» και την αναβίωση των εθνικών ταυτοτήτων, απόρροια της αναταραχής και των πολέμων στα Βαλκάνια, τις αποτυχίες της ΕΕ, την επιδείνωση των σχέσεων με την Τουρκία, τις κοινωνικές φοβίες που προκάλεσε -σε μια ανέτοιμη κοινωνία- το μεταναστευτικό ρεύμα, αλλά βεβαίως και τη γνώριμη διαδικασία σταδιακής απαξίωσης της μεταπολιτευτικής πολιτικής. Επομένως, η ανανέωση που συντελέσθηκε με τη διαδοχή του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, από το σημερινό προκαθήμενο (28/4/1998), συνέπεσε με την αυξανόμενη ιδεολογική και κοινωνική απήχηση της Εκκλησίας, στηρίχθηκε σε αυτήν και έδρασε πολλαπλασιαστικά υπέρ της. Είναι γνωστό, και αυτό ισχύει για όλους τους θεσμούς, όχι μόνον τους αντιπροσωπευτικούς, ότι η διαδοχή ηγεσίας ασκεί σχεδόν πάντοτε θετική επίδραση στη δημόσια εικόνα του θεσμού και κατά κανόνα δημιουργεί δυναμική υπέρ του. Μετά από μια μακροχρόνια περίοδο μη- εκπροσώπησης, ή «αδύναμης» προσωποποίησης (Σεραφείμ), η Εκκλησία απέκτησε «πρόσωπο». Το οποίο, μάλιστα, κατά κοινή ομολογία διέθετε στο μέγιστο βαθμό και την πλέον απαραίτητη ικανότητα που απαιτεί σήμερα η άσκηση δημοσίου αξιώματος, τη διαχείριση των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Η αναβάθμιση του ιδεολογικού λόγου της, που η νέα εκκλησιαστική ηγεσία πέτυχε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς και η επικοινωνία με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, που για πρώτη φορά κατέστη δυνατή, οδήγησαν αρκετούς να θεωρήσουν, ότι είχε έλθει η ώρα να διεκδικήσει η Εκκλησία ένα νέο, ευρύτερο ρόλο και συμμετοχή στο εγχώριο πολιτικό γίγνεσθαι. Ωστόσο, η τότε υπερεκτίμηση των πραγματικών δυνατοτήτων του εκκλησιαστικού μηχανισμού, είναι ίσως και μια βασική εξήγηση για τη σημερινή έκταση της κρίσης.