Οι επερχόμενες Προεδρικές εκλογές πρόκειται να διεξαχθούν σε ένα αρκετά διαφορετικό περιβάλλον, από εκείνο που είχαν διεξαχθεί οι προηγούμενες. Στη διαμόρφωση του γενικού κλίματος φαίνεται να επιδρούν, τόσο οι ενδείξεις ανάκαμψης της οικονομίας (θετικά), όσο και η αποτυχία της τελευταίας διάσκεψης για το Κυπριακό, στο Κραν Μοντανά (αρνητικά).
Σύμφωνα με το Πολιτικό Βαρόμετρο Οκτωβρίου της Public Issue, 8 στους 10 πολίτες, 78%, πιστεύουν σήμερα, ότι η κρίση στην Ελλάδα θα κρατήσει τουλάχιστον 5 χρόνια ακόμη (Διάγραμμα 1). Μάλιστα, το 47%, δηλαδή σχεδόν οι μισοί Έλληνες είναι πεπεισμένοι ότι η κρίση θα διαρκέσει ακόμη πάνω από μια δεκαετία! Είναι, επομένως, ευρύτατα αποδεκτό κοινωνικά, ότι για το ορατό μέλλον, η κρίση θα αποτελεί, de facto, παγιωμένη και μόνιμη κατάσταση.
Στην επέτειο των εκατό χρόνων από την Οκτωβριανή επανάσταση, η λέξη «Κομμουνισμός» είναι φορτισμένη αρνητικά, για το 77% των πολιτών στην Ελλάδα (σχεδόν 8 στους 10). Στη συνολική κατάταξη της κοινωνικής αποδοχής των πολιτικών αξιών και ιδεολογιών, όπως διαμορφώνεται σήμερα, το συγκεκριμένο ιστορικό, ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις.Παραμένει ωστόσο υπαρκτό: σχεδόν 1 στους 6 ενήλικες πολίτες (16%) δηλώνει θετική εντύπωση στο άκουσμα της λέξης «Κομμουνισμός». Το ποσοστό θετικών κρίσεων για τον «Κομμουνισμό», αποτυπώνει την ευρύτερη κοινωνική απήχησή του, που είναι προφανώς αρκετά ευρύτερη από την καταγεγραμμένη εκλογική επιρροή του ΚΚΕ (5,55% στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015).
Oι στάσεις των πολιτών απέναντι στους δύο βασικούς τομείς της οικονομίας, τον ιδιωτικό και τον δημόσιο, μεταβλήθηκαν δραστικά στη διάρκεια των τελευταίων οκτώ ετών, ως αποτέλεσμα των ευρύτερων επιπτώσεων που είχαν οι ασκούμενες οικονομικές πολιτικές, στο πεδίο της πολιτικής και της ιδεολογίας.
Μετά από επτά χρόνια βαθειάς κρίσης και έντονων κοινωνικών ανταγωνισμών, η ελληνική κοινωνία δείχνει να οδηγείται σε συντηρητική διέξοδο. Η στροφή της ελληνικής κοινωνίας στο συντηρητισμό είναι προφανής, όχι μόνον στο επίπεδο των τάσεων του εκλογικού σώματος, αλλά –περισσότερο σημαντικό- στο πεδίο της ιδεολογίας.
Στην ιστορική περίοδο, μετά το 1974, που ονομάσθηκε συμβατικά Μεταπολίτευση και της οποίας κέντρο βάρους αποτέλεσε η πρώτη δεκαετία της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (1981-1989), διαμορφώθηκε στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό ένας ταξικός συσχετισμός δυνάμεων που βελτίωνε σχετικά -με σύγκριση με την μετεμφυλιακή και τη δικτατορική κατάσταση- τη θέση των κυριαρχούμενων τάξεων και την πολιτική τους εκπροσώπηση στους κρατικούς θεσμούς. Εν μέρει, αυτός ο κοινωνικός συσχετισμός αποκρυσταλλώθηκε –με αντιφάσεις- και στο Σύνταγμα του 1975.
1.Ιανουάριος 2015: Ιστορική πολιτική ανατροπή
2.Η σημασία του δημοψηφίσματος της 5/7/2015 για την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ
3.Εμβάθυνση της κοινωνικής πόλωσης: Η εκλογική – κοινωνική γεωγραφία του δημοψηφίσματος
4.«Δημοκρατική στιγμή»
5.Η ανατροπής της ανατροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το Δημοψήφισμα
6.Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου: Συνέχεια και ασυνέχεια στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ
7.Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015
8.Από την «κομματικοποίηση» στην «απο-πολιτικοποίηση». Ο ΣΥΡΙΖΑ και το κομματικό σύστημα στην εποχή της μεταδημοκρατίας. Υπάρχει μέλλον;
Στο ελληνικό δημοψήφισμα της 5/7/2015, η συντριπτική απόρριψη (61,3%, έναντι 38,7%) της προωθούμενης από το Eurogroup μνημονιακής συμφωνίας για την Ελλάδα, όπως και στο πρόσφατο βρετανικό δημοψήφισμα, η ιστορικής πολιτικής σημασίας απόφαση του βρετανικού λαού για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση (51,9%-48,1%), δεν αποτελούν μεμονωμένα «ατυχήματα». Έρχονται να προστεθούν στην αλληλουχία των δημοψηφισμάτων εκείνων, στα οποία οι πολιτικές πρωτοβουλίες και οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αποδοκιμάστηκαν από τη λαϊκή ψήφο: Ηνωμένο Βασίλειο (2016), Ελλάδα (2015), Ιρλανδία (2001 και 2008), Ολλανδία (2005), Γαλλία (2005) Σουηδία (2003), Δανία (2000, 1992). Η απόρριψη, μέσω δημοψηφισμάτων, της πολιτικής των κυρίαρχων ελίτ αποτελεί τη νέα μορφή με την οποία εκδηλώνεται η κοινωνική δυσαρέσκεια εντός της ΕΕ.
Γιάννης Μαυρής: Κλείνει ο βιοϊστορικός κύκλος των κομμάτων Λευκωσία: Οι βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής δημιούργησαν νέα δεδομένα στο κομματικό σκηνικό της Κύπρου. Μεγάλο ποσοστό αποχής, μετακινήσεις ψηφοφόρων, απώλειες για τα παραδοσιακά κόμματα, νέα κόμματα στη Βουλή, ανάμεσα στα οποία και το ΕΛΑΜ. Οι πρώτες τοπικές εκλογές μετά την εφαρμογή του Μνημονίου έστειλαν πολλά…
Το βιβλίο των Γιάννη Μαυρή και Γιώργου Συμεωνίδη καλύπτει τρία διακριτά, πλην όμως άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, αντικείμενα: Πρώτο, τις θεωρητικές αφετηρίες και τη μεθοδολογία της πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος, με χρήση πολιτικών δημοσκοπήσεων. Δεύτερο, τη διαχρονική παρακολούθηση και ανάλυση της πολιτικής σκηνής και των εκλογικών τάσεων του κομματικού συστήματος της ύστερης Μεταπολίτευσης. Τρίτο, το συγκρουσιακό περιβάλλον και τις συνεχείς πολιτικές αντιπαραθέσεις, που είναι αδιαχώριστες από την εισαγωγή, την καθιέρωση της χρήσης και τη θεσμική ενσωμάτωση των δημοσκοπήσεων στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.