Από το 1983 αρθρογραφώ συστηματικά στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και περιοδικό Τύπο, σε θέματα πολιτικής ανάλυσης και πολιτικών κομμάτων, ανάλυσης εκλογικών αποτελεσμάτων και εκλογικής συμπεριφοράς, ερευνών Κοινής Γνώμης και δημοσκοπήσεων, έχοντας δημοσιεύσει συνολικά περισσότερες από 550 πολιτικές και εκλογικές αναλύσεις. Ως εκλογικός αναλυτής έχω καλύψει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις της περιόδου στην Ελλάδα (Βουλευτικές, Ευρωεκλογές, Δημοτικές Νομαρχιακές), στην Κύπρο, στις περισσότερες Βαλκανικές χώρες (Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία, Fyrom) και αρκετές Ευρωπαϊκές.
Άρθρα μου έχουν δημοσιευθεί στις σημαντικότερες ελληνικές και κυπριακές εφημερίδες: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΤΑ ΝΕΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ, ΕΘΝΟΣ. ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ, ΚΕΡΔΟΣ, ΕΠΟΧΗ, ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ (Κύπρου), ΣΗΜΕΡΙΝΗ (Κύπρου), καθώς και στα περιοδικά: Σχολιαστής, Flash, Αντί, Προοπτική, Κριτική, Οικονομικός Ταχυδρόμος, «Κ», Κράμα, κ.α. Αρκετά από τα αναφερόμενα άρθρα, μεταφράζονται συχνά, αναπαράγονται ,ή αναφέρονται και στο διεθνή Τύπο.
Ακολουθεί χρονολογικός κατάλογος των σημαντικότερων δημοσιευμένων αναλύσεων.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Η εκλογή του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να μεταβάλει ουσιαστικά το πολιτικό τοπίο, σύμφωνα με το τελευταίο κύμα του Πανελλαδικού Εκλογικού Βαρόμετρου του ΣΚΑΪ, που διεξήχθη στην περίοδο 9-10/2, μετά την εκλογή του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πριν από την ανακοίνωση της προσχώρησης των κ.Ανδιανόπουλου και Μάνου στο ΠΑΣΟΚ και του κ.Παπαθεμελή στη ΝΔ.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Ακριβώς στο μέσον της προεκλογικής περιόδου, η συστηματική αποτύπωση των διαθέσεων του εκλογικού σώματος συνεχίζει να αποκαλύπτει όχι μόνον έντονες διακυμάνσεις, αλλά αρκετές φορές και απρόσμενες μεταβολές των τάσεων του εκλογικού σώματος. Σε συνθήκες αυξανόμενου ενδιαφέροντος για την εκλογική αναμέτρηση , διαπιστώνεται περαιτέρω αποσαφήνιση των διαθέσεων του εκλογικού σώματος: σχεδόν 8 στους 10 ψηφοφόρους δηλώνουν ότι έχουν αποφασίσει πλέον τι θα ψηφίσουν, ενώ (στην τηλεφωνική έρευνα της πρόθεσης ψήφου) καταγράφεται μεταξύ δύο ημερών και μείωση των αναποφασίστων (-1,7%, από 15,4%, σε 13,7%). Το γεγονός βεβαίως, ότι το υπόλοιπο 20% του εκλογικού σώματος φαίνεται να ταλαντεύεται, πολλές φορές μάλιστα μεταξύ περισσότερων από δύο επιλογών, αποτελεί σαφή ένδειξη τόσο για τις πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου της ρευστότητας της ψήφου, όσο και για τον αυξημένο ρόλο που θα διαδραματίσει η προεκλογική εκστρατεία, στο χρονικό διάστημα των 29 ημερών που απομένει μέχρι τις εκλογές.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Μετά τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ που σφράγισε τις δύο πρώτες εβδομάδες της προεκλογικής περιόδου, η τάση σταδιακής αντιστροφής του πολιτικού κλίματος που ακολούθησε, φαίνεται να επιταχύνθηκε σημαντικά μετά την “υπόθεση Πάχτα”. Η κρίση που προέκυψε, άγγιξε “οριζόντια” το σύνολο του εκλογικού σώματος, άσκησε καταλυτική επίδραση στην κοινή γνώμη και αποτέλεσε, αναμφίβολα, σημείο καμπής στην περιοδολόγηση της προεκλογικής περιόδου.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Η «υπόθεση Πάχτα» έχει ασκήσει καταλυτική επίδραση στην κοινή γνώμη. Μετέβαλε δραστικά την ημερήσια διάταξη της αναμέτρησης, τους κομματικούς συσχετισμούς και την παράσταση του νικητή, ενδέχεται δε να αποτελέσει σημείο καμπής της προεκλογικής περιόδου.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Η σημερινή πρόθεση ψήφου που καταγράφεται στην πανελλαδική τηλεφωνική έρευνα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ αποτυπώνει τις τάσεις του εκλογικού σώματος, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στην χρονική περίοδο 19-22 Ιανουαρίου, δηλαδή στην τρίτη εβδομάδα της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου που εγκαινιάσθηκε στις 7 Ιανουαρίου με το διάγγελμα Σημίτη
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Αν και η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος που εγκαινιάσθηκε στις 7 Ιανουαρίου με το διάγγελμα Σημίτη βρίσκεται μόνον στην τρίτη εβδομάδα, η δυναμική των διακυμάνσεών της και οι αυξομειώσεις της είναι ήδη ορατές και προαναγγέλλουν τι θα επακολουθήσει στο (μακρύ) χρονικό διάστημα των έξι εβδομάδων που απομένει. Χαρακτηριστική ένδειξη του κλίματος που διαμορφώνεται αποτελεί η γενικευμένη πεποίθηση ότι οι εκλογές “παίζονται”, άποψη που αποδέχονται 6 στους 10 πολίτες (61%).
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Η αλλαγή ηγεσίας που συντελέσθηκε κατά τη δεκαετία του ’90 στο ΠΑΣΟΚ (1996) και στη ΝΔ (1997) αποτέλεσε διαδικασία ωρίμανσης και σταθεροποίησης των κομματικών μηχανισμών και του ελληνικού δικομματικού συστήματος. Αυτή η διπλή ιστορική εμπειρία, που διαφέρει βεβαίως από τη σημερινή περίπτωση, αποδεικνύει ότι η συντεταγμένη και κοινωνικά αιτιολογημένη αλλαγή ηγεσίας ενός κόμματος διακυβέρνησης δημιουργεί -κατά κανόνα- πολιτική δυναμική .
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, οι στάσεις των Κυπρίων πολιτών, σχετικά με τις προοπτικές επίλυσης του εθνικού ζητήματος, την ένταξη στην Ευρώπη, αλλά και τις σχέσεις με την Ελλάδα χαρακτηρίσθηκαν από σημαντικές διακυμάνσεις και μεταβλήθηκαν ριζικά. Η συνοπτική περιοδολόγηση αυτών των διακυμάνσεων, στα πλαίσια του παρόντος άρθρου, στηρίζεται κατά βάση στις διαθέσιμες εμπειρικές πολιτικές έρευνες, που καθιέρωσε από τις Βουλευτικές εκλογές του 1996 το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Οι Έρευνες Πολιτικής Κουλτούρας και Εκλογικής Συμπεριφοράς του ΡΙΚ, συνιστούν ένα εξαιρετικά χρήσιμο επιστημονικό εργαλείο για την ιστορική μελέτη των τάσεων της κυπριακής Κοινής Γνώμης. Αποτυπώνοντας τις μεταβολές της, προσφέρουν μια μοναδική και για τούτο πολύτιμη πηγή πληροφόρησης.
Ανάλυση του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
Το αποτέλεσμα των ελληνικών Βουλευτικών εκλογών της 9ης Απριλίου του 2000 κατέχει τουλάχιστον δύο ρεκόρ: Πρώτον, κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό δικομματισμού (86,52%), που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια, όχι μόνον μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ, αλλά και σε σύγκριση με τον αγγλοσαξωνικό χώρο. Δεύτερον, κατέγραψε την μικρότερη διαφορά (1,06%) μεταξύ των δύο κομμάτων που έχει σημειωθεί σε ολόκληρη την μεταπολεμική ελληνική πολιτική ιστορία από το 1950.
Ανάλυση του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ Σε μια εποχή κάμψης -κατά κανόνα- του δικομματισμού, κρίσης των κομματικών συστημάτων, κομματικών αποστοιχίσεων (de-alignment), αλλαγών στα κριτήρια των ψηφοφόρων και ρευστότητας της ψήφου, η ελληνική περίπτωση φαίνεται να διαφοροποιείται. Και τούτο, όχι διότι στην Ελλάδα δεν παρατηρούνται παρόμοια φαινόμενα ρευστότητας, ή κρίσης των παραδοσιακών μορφών πολιτικής και της μορφής των κομμάτων, αλλά διότι κατά παράδοξο τρόπο, αυτά τα φαινόμενα δεν θέτουν σε αμφισβήτηση τη σταθερότητα και την κοινωνική απήχηση του δικομματισμού, ούτε και -περισσότερο εντυπωσιακό- το στοιχείο της πόλωσης. Το περιεχόμενο, βεβαίως, της οποίας αλλάζει.