Ήττα της κυβέρνησης, αλλά όχι νίκη της αντιπολίτευσης

Ήττα της κυβέρνησης, αλλά όχι νίκη της αντιπολίτευσης
Συνέντευξη στη Ντίνα Δασκαλοπούλου (17/10/2023)

Οι δημοτικές είναι εκλογές δύο γύρων. Η κατανομή της κομματικής επιρροής καταγράφεται στον πρώτο γύρο, η καταγραφή που είδαμε είναι μια προέκταση των διπλών βουλευτικών εκλογών. Από αυτή την άποψη, δεν υπήρξε κάποια μεγάλη μεταβολή, ωστόσο η εκλογή δημάρχων στις τρεις μεγάλες πόλεις παραδοσιακά δημιουργεί τις εντυπώσεις των δημοτικών εκλογών. Ετσι, η απώλεια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας σίγουρα συνιστούν μια καθαρή πολιτική ήττα για την κυβέρνηση, αυτό όμως δεν συνέβη υπέρ της αντιπολίτευσης – το κενό της αντιπολίτευσης εξακολουθεί να υπάρχει. Η κυβέρνηση έχασε, αλλά νικητής δεν είναι η αντιπολίτευση και αυτό είναι παράδοξο, το οποίο επιβεβαιώνει το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών.

Σχόλιο για τα εκλογικά αποτελέσματα του Β’ Γύρου των Προεδρικών Εκλογών 2023
Συνέντευξη στον Παύλο Χατζηλοΐζου στις 13/2/2023

Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν αποδυναμωθεί, την ώρα που συνεχίζεται η αποδέσμευση των ψηφοφόρων από τα κόμματα, δήλωσε στο ΚΥΠΕ ο εκλογολόγος Γιάννης Μαυρής, κληθείς να σχολιάσει το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των Προεδρικών Εκλογών. Ερωτηθείς αν ήταν αναμενόμενη η νίκη του Νίκου Χριστοδουλίδη, ο κ. Μαυρής ανέφερε ότι και οι 43 προεκλογικές έρευνες που…

Σχόλιο για τα εκλογικά αποτελέσματα του Α’ Γύρου των Προεδρικών Εκλογών 2023
Συνέντευξη στη Μαρία Χριστοφή στις 6/2/2023

Για «φαινόμενο Χριστοδουλίδη» και «φαινόμενο Μαυρογιάννη» έκανε λόγο στο ΚΥΠΕ ο εκλογολόγος Γιάννης Μαυρής, με την έννοια ότι και οι δύο υποψήφιοι συγκέντρωσαν ψήφους υπέρτερες των κομμάτων που τους υποστήριξαν. Ο κ. Μαυρής μίλησε για το στοιχείο της προσωπικότητας, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, και την τάση που φαίνεται να πιστοποιείται, όπως είπε, για αποδέσμευση μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων από τις παραδοσιακές επιλογές των κομμάτων.

Οι εκλογικές μετατοπίσεις στις κυπριακές προεδρικές εκλογές του 2018
Ανάλυση με βάση τα αποτελέσματα των κυπριακών βουλευτικών και προεδρικών εκλογών, σε επίπεδο εκλογικών τμημάτων

Τα πραγματικά εκλογικά αποτελέσματα προσφέρουν, σε σύγκριση με τις δημοσκοπήσεις εξόδου που δεν καταγράφουν την αποχή, μια πληρέστερη και περισσότερο αξιόπιστη εικόνα για τις εκλογικές μετατοπίσεις, που έχουν επισυμβεί μεταξύ δύο ή περισσότερων εκλογικών αναμετρήσεων. Με βάση μια κατάλληλη στατιστική τεχνική (βλέπε σημείωση στο τέλος του άρθρου) αναλύεται το αποτέλεσμα των πρόσφατων προεδρικών εκλογών (α’ και β΄ γύρου), σε σύγκριση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και εντοπίζονται οι σημαντικότερες μετατοπίσεις του εκλογικού σώματος που το καθόρισαν

Πρόσωπα (ή) (και) κόμματα;
Κριτήρια ψήφου στις κυπριακές προεδρικές εκλογές

Η διερεύνηση του ρόλου που διαδραματίζουν τα πρόσωπα στην πολιτική υπήρξε ανέκαθεν πεδίο συζήτησης ή και αντιπαράθεσης, τόσο στη δημόσια συζήτηση, όσο και στην ακαδημαϊκή έρευνα. Οι Προεδρικές εκλογές αποτελούν -εξ’ ορισμού- επιλογή προσώπων και ως τέτοιες γίνονται αντιληπτές από το εκλογικό σώμα. Επομένως, το ερώτημα, πόση βαρύτητα έχει για τον ψηφοφόρο το πρόσωπο του υποψηφίου, μπορεί να θεωρηθεί άνευ αντικειμένου και η διαπίστωση ταυτολογική.

Exit Poll: Προβλήματα της μεθόδου και εναλλακτικές λύσεις

Τα τελευταία χρόνια, η κριτική αντιμετώπιση των δημοσκοπήσεων εξόδου έχει διευρυνθεί διεθνώς. Και τούτο, διότι πρόκειται για μέθοδο αρκετά επισφαλή, η οποία διακινδυνεύει τη φήμη και την αξιοπιστία τόσο των ερευνητικών φορέων, όσο και των τηλεοπτικών σταθμών. Τους εκθέτει σε άσκοπο κίνδυνο, μόνο και μόνο για χάρη του τηλεοπτικού ανταγωνισμού. Η επιστημονική και εταιρική αξιοπιστία, που κτίζεται επί μια δεκαετία, μπορεί –αναίτια- να εξανεμιστεί μέσα σε λίγα λεπτά. 

Άνοδος και πτώση της Δημοκρατικής Αριστεράς

Η κυβερνητική κρίση που εκδηλώθηκε με αφορμή την ΕΡΤ οδήγησε στην αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και σε άδοξο τέλος την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας. Η εξέλιξη αυτή φέρνει στην επικαιρότητα το ερώτημα, σχετικά με τις προοπτικές του χώρου της «Κεντροαριστεράς». Αυτό το φάσμα του κομματικού εκκρεμούς εκπροσωπήθηκε στις εκλογές του 2012, κατά βάση, από δύο κομματικούς σχηματισμούς, το υπολειμματικό ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, που το ιδεολογικό και πολιτικό τους στίγμα, αλληλεπικαλύπτεται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι δύο κομματικοί σχηματισμοί συγκέντρωσαν αθροιστικά στις εκλογές του Ιουνίου 18,5%, πάνω από 1 εκ (1.141.000) ψήφους. Αποτέλεσαν έτσι ένα ισχυρό ανάχωμα στην ορμητική άνοδο της Αριστεράς, το οποίο σήμερα έχει αποσταθεροποιηθεί.

Που βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ
Εκλογική ανάδυση και δυναμική του νέου κόμματος της Αριστεράς

Από τον περασμένο Ιούνιο, ένα νέο κόμμα της Αριστεράς εκπροσωπεί πάνω από το 1/4 του εκλογικού σώματος, 5πλασιάζοντας την κοινωνική του επιρροή μέσα σε λιγότερο από 3 χρόνια (από 4,6% ή 316.000 ψήφους τον Οκτώβριο του 2009). Η σημαντική εκλογική ήττα που υπέστη, τελικά, δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρόκειται για ένα θεαματικό πολιτικό μετασχηματισμό.

Κόμματα & κομματικό σύστημα σε μετάβαση

Ίσως σε καμιά άλλη χώρα, οι πολιτικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης δεν υπήρξαν τόσο καθοριστικές όσο στην Ελλάδα. Η κατάρρευση του δικομματικού συστήματος στις εκλογές του 2012, ως αποτέλεσμα της μνημονιακής τριετίας, έφερε στην επιφάνεια τη βαθύτατη κρίση εκπροσώπησης, οδηγώντας σε νέες μαζικές πολιτικές στοιχίσεις. Ένα χρόνο μετά, οι διεργασίες και οι μετασχηματισμοί των παλαιών και των νέων πολιτικών κομμάτων συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς. Το τελευταίο διάστημα, σχεδόν κάθε μήνα, εξαγγέλονται νέα «κόμματα», ενώ η πιθανότητα επανεμφάνισης στις προσεχείς εκλογές, της «κονιορτοποίησης» που παρατηρήθηκε στις εκλογές του Μαΐου, επιστρέφει. Εντούτοις, το πραγματικό γεγονός που συσκοτίζεται είναι η απαξίωση και δραματική συρρίκνωση του θεσμικού ρόλου των κομμάτων, στα πλαίσια του νέου πολιτικού συστήματος που αναδύεται· ενός εντελώς αποδυναμωμένου, σχεδόν  εικονικού κοινοβουλευτισμού.