Η Βασιλική Σιούτη συζητά με τον Γιάννη Μαυρή για τις αλλαγές στο πολιτικό τοπίο μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, ύφεσης και πολιτικών λιτότητας.
Απάντηση σε 3 ερωτήματα με τη βοήθεια των ερευνών κοινής γνώμης που έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία 20 χρόνια η Public Issue:
-1. Υπάρχει συντηρητισμός στην Ελλάδα; Και σε τι έκταση;
-2. Πως επέδρασε η βαθιά οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση της τελευταίας 10ετίας;
-3. Τι αλλάζει με τη νέα κοινωνική συνθήκη της πανδημίας;
Ο Peter Mair (1951-2011), συγκαταλέγεται στους κορυφαίους ευρωπαίους επιστήμονες της σύγχρονης συγκριτικής πολιτικής επιστήμης. Η ευρύτατα αναγνωρισμένη συνεισφορά του εκτείνεται στη θεωρητική και εμπειρική μελέτη των πολιτικών κομμάτων, των κομματικών συστημάτων, της σύγχρονης πολιτικής τάξης, της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, αλλά και της πολιτικής λειτουργίας υπερεθνικών οργανισμών της εποχής μας, κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι θεωρητικές παρεμβάσεις του είχαν πάντοτε αφετηρία και κατάληξη τον πραγματικό κόσμο της πολιτικής και της χάραξης πολιτικής.
Το δημοψήφισμα του 2015 αποτέλεσε τομή στο μετασχηματισμό της κομματικής μορφής του ΣΥΡΙΖΑ και επιτάχυνε την απορρόφησή του από το κράτος. Με τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και την προσχώρησή του στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, συντελέσθηκε η πιο απότομη και χρονικά συμπυκνωμένη «σύγκλιση των κομμάτων στην κορυφή», που έχει συμβεί ποτέ στο ελληνικό κομματικό σύστημα. Στην περίοδο των 4 ½ ετών, κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε τη διακυβέρνηση της χώρας, η σύμφυση με το κράτος αποτέλεσε τον μοναδικό παράγοντα συνοχής του.
Ο Γιάννης Μαυρής, πολιτικός επιστήμονας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας δημοσκοπήσεων Public Issue, μιλά στη Βασιλική Σιούτη και εξηγεί πώς η πανδημία επηρεάζει την πολιτική και πώς ο εκλογικός νόμος γίνεται κάθε φορά όπλο στα χέρια των κυβερνώντων.
Οι πολλαπλοί μετασχηματισμοί (οικονομικοί, πολιτικοί, ιδεολογικοί) που προκάλεσε το Μνημόνιο στην ελληνική κοινωνία πέτυχαν, ως αποτέλεσμα, την αναίρεση του κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων, που αποκρυσταλλώθηκε στη Μεταπολίτευση· δηλαδή στο καθεστώς της της Γ’ ελληνικής δημοκρατίας, που εδραιώθηκε μετά το 1974. Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι οι εκλογές του 2019 είναι όντως οι πρώτες εκλογές αυτού μπορούμε να θεωρούμε «μεταδημοκρατική ελληνική πολιτική».
Οι ποικιλόμορφες ισχυρές αντιδράσεις, που έχει προκαλέσει η φετινή κυβερνητική απαγόρευση του εορτασμού του Πολυτεχνείου φέρνουν, για άλλη μια φορά στην επικαιρότητα, ένα βαθύτατα εδραιωμένο στοιχείο της μεταπολιτευτικής πολιτικής κουλτούρας. Ως γεγονός, το Πολυτεχνείο προκάλεσε -εξ’ αρχής- δυναμικές πολιτικές αντιπαραθέσεις και η κοινωνική του αποτίμηση υπήρξε παραταξιακά φορτισμένη. Η συλλογική μνήμη για την εξέγερση παρέμεινε διαιρεμένη.
Ανακατάταξη στο πλαίσιο του παραδοσιακού τετρακομματικού συστήματος της Κύπρου, εις βάρος των δύο μεγάλων κομμάτων, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ -κυρίως του ΔΗΣΥ- και προς όφελος των δύο μικρότερων του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, εντοπίζει ο Γιάννης Μαυρής, πολιτικός επιστήμονας, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλο της Public Issue, αναλύοντας τα αποτελέσματα στις ευρωεκλογές. Επισημαίνει πως ζούμε μια εποχή αποδυνάμωσης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, οι μετακινήσεις γίνονται πολύ πιο εύκολα και πιο συχνά από ό,τι παλαιότερα και με αυτή την έννοια κανένα κόμμα δεν έχει διασφαλισμένους τους ψηφοφόρους του.Όσον αφορά στις εθνικές εκλογές στην Ελλάδα, που γίνονται μετά από 144 χρόνια μήνα Ιούλιο, θεωρεί πως σε μεγάλο βαθμό προεξοφλείται το αποτέλεσμά τους. Θα σημειωθεί νίκη της Νέας Δημοκρατίας και ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Στις πρόσφατες τριπλές εκλογές, αποκαλύφθηκε αυτό που ήταν γνωστό εδώ και καιρό: ότι δηλαδή η θέση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κομματικό σύστημα, είναι επισφαλής και κάθε άλλο παρά παγιωμένη. Ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε, ως νεοπαγές κόμμα, στην περίοδο της κρίσης, η σχέση που διαμόρφωσε με το κράτος, καθώς και η πλήρης εγκατάλειψη κάθε έννοιας οργάνωσης, καθιστούν καίριο το ερώτημα, τι θα συμβεί μετά την εκλογική ήττα και την αποχώρησή του από την διακυβέρνηση.
Μετά από τη συντριπτική ήττα του κυβερνώντος κόμματος στις πρόσφατες ευρωεκλογές, που αποτύπωσε τη ριζική ανατροπή του κομματικού συσχετισμού δυνάμεων, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες κατέστη και δημοκρατικά επιβεβλημένη και πολιτικά αναπόφευκτη. Ωστόσο, η προκήρυξη των εκλογών της 7ης Ιουλίου έχει και μια αρνητική πλευρά. Πρώτη φορά, στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, οι βουλευτικές εκλογές θα διεξαχθούν μήνα Ιούλιο. Παλαιότερο ιστορικό προηγούμενο εντοπίζεται μόνο στον 19ο αιώνα: στις εκλογές του 1875, και στις πρώτες κοινοβουλευτικές εκλογές του 1844, δηλαδή πριν από 144 και 175 χρόνια, αντίστοιχα!